Ik hou van koken en ik hou van eten. Die twee gaan niet altijd samen. Ik ken mensen die niets met koken hebben, maar des te meer met lekker eten. Er is een verschil in koken voor anderen en koken voor jezelf. De solo-eter handelt in grote vrijheid. Kathy Mathys schrijft een hoofdstuk over ‘Alleen eten’ in haar geweldige boek ‘Smaak’: ‘Alleen-eters kunnen zich overgeven aan hun meest excentrieke verlangens. Hun vrienden zouden hen nauwelijks herkennen wanneer ze zich te buiten gaan aan gewokte spaghettiresten met uienkonfijt’. Koken voor anderen kan weer verdeeld worden in:
A: dagelijkse kost voor huisgenoten of
B: speciale kost voor gasten. Koken voor gasten geeft meteen een kader: Misschien eten ze geen vlees of vis, of geen van beiden? Waar houden ze van? Een hele speciale categorie is
C: Iemands lievelingseten maken. En zorgen dat hij of zij zich daar, liefst de hele dag, op kan verheugen. M’n kinderen lok ik naar huis met sms’jes: Vanavond aardappelgratin!!! Van hun favoriete eten maken word ik blij.
Koken gaat sowieso niet goed als je boos bent, de juiste mood is een vereiste. En genoeg tijd. In grote haast wordt het ook niks bij mij. Maar als aan die voorwaarden is voldaan, kan ik van koken heel gelukkig worden.
